ظروف گرانیتی نوعی ظروف پخت و پز است که معمولاً از هسته های آلومینیومی یا فولادی کربنی تشکیل شده و با مینای چینی یا روکش های نچسب بسیار بادوام و بادوام پوشانده می شود.
این قابلمه گرانیتی عروس به دلیل شباهت آن به ظروف سنگی گرانیتی و دوام استثنایی آن نامگذاری شده است.
خواص محکم مرتبط با این ماده فوق‌العاده بادوام به آن کمک می‌کند ظاهری خنک و مشابه ظاهر گرانیت در ظروف آشپزی شما ایجاد کند.
این قابلمه ها و تابه ها نام خود را از شباهتشان به سنگ گرانیت گرفته اند که ظاهری خالدار یا خالدار دارد.
ظروف گرانیتی که اغلب از فولاد ساخته می شوند، از فولاد ضد زنگ تا آلومینیوم متفاوت است. دو نوع پوششی که در بازار یافت می شود مینای شیشه ای و تفلون (PTFE) هستند.
به همین دلیل قصد داریم نوع ظروف گرانیتی را بر اساس این دو گروه تقسیم بندی کنیم.
PTFE نام اختصاری پلی تترا فلوئورواتیلن شیمیایی است و نام تجاری تفلون نیز به همین ماده اشاره دارد. اگر به یک ماده بسیار کارآمد و نچسب نیاز دارید که در برابر مواد شیمیایی، الکتریکی و حرارتی مقاوم باشد، این همان چیزی است که به دنبال آن هستید.
اگر به چند ظروف آشپزی نگاه می کنید که با کلمه “گرانیت” مشخص شده است، ابتدا با گواهی مشورت کنید تا ببینید آیا اطلاعات بیشتری در مورد پوشش وجود دارد یا خیر.
گاهی اوقات ممکن است مشاهده کنید که PTFE به وضوح برچسب گذاری شده است، اما در برخی موارد، نمی توانید شواهدی را به وضوح ببینید که ظروف آشپزی فاقد PTFE هستند.
علاوه بر این، نشان پوشش معدنی روی ظروف پخت و پز (احتمالا) به PTFE نیز اشاره دارد. اگر حداکثر درجه حرارت در 260 درجه سانتیگراد حداکثر تنظیم حرارت برای ظروف پخت و پز شما است، پس این نشانه خوبی برای پوشش PTFE است.
برخی از معایب استفاده از TEFLON در آشپزخانه:
- در دمای بالاتر از 250 درجه سانتیگراد، PTFE (پلی تترا فلوئورواتیلن) شروع به تجزیه شدن و انتشار بخارات سمی در هوا می کند. این بخارات در صورت استنشاق می توانند بسیار خطرناک باشند و مشکلات تنفسی جدی ایجاد کنند.
- روکش PTFE احتمالاً در طول زمان تراشه می‌کند، که می‌تواند منجر به بلع مواد کوچک از ظروف آشپزی شود.
