لباس رسمی یا لباس کامل، دسته بندی کد لباس غربی است که برای رسمی ترین مناسبت ها، مانند عروسی، جشن تعمید، تاییدیه، مراسم تشییع جنازه، سنت های عید پاک و کریسمس، علاوه بر برخی شام های دولتی، تماشاگران، توپ ها، و رویدادهای اسب دوانی قابل استفاده است.
لباس رسمی به طور سنتی به لباس جیوه قرمز در رادیو قدیمی رسمی روز و شب تقسیم می‌شود که به این معناست که لباس صبح (مانتو صبح) قبل از ساعت 6 بعد از ظهر و کراوات سفید (کت لباس) بعد از ساعت 6 بعد از ظهر.
لباس‌های تشریفاتی (شامل لباس‌های دربار، یونیفرم‌های دیپلماتیک و لباس‌های دانشگاهی)، لباس‌های لباس کامل، لباس‌های مذهبی، لباس‌های ملی، و به ندرت کت‌های فراک (که قبل از کت صبح به عنوان لباس رسمی پیش‌فرض در دهه‌های 1820-1920 بود). علاوه بر این، لباس های رسمی اغلب با سفارش ها و مدال های رسمی سایز کامل پوشیده شوند.
پروتکلی که به ویژه لباس رسمی سنتی آموزش اسکاج جدید مردان را نشان می دهد از اوایل قرن بیستم تقریباً بدون تغییر باقی مانده است.
علیرغم کاهش پس از ضدفرهنگ دهه 1960، این فرهنگ همچنان در محیط های رسمی تحت تأثیر فرهنگ غربی مشاهده می شود: به ویژه در اروپا، قاره آمریکا، آفریقای جنوبی، استرالیا، و همچنین ژاپن. برای زنان، اگرچه آداب و رسوم اساسی برای لباس مجلسی رسمی (و لباس عروسی) به همین ترتیب اعمال می شود، تغییرات در مد پویاتر بوده است.
سرپوش رسمی سنتی برای مردان لباس مجلسی کلاه بالایی است و برای زنان کلاه تصویری و غیره با طیف وسیعی از تفاسیر. کفش‌های مردانه عبارت‌اند از کفش‌های مجلسی، چکمه‌های مجلسی یا تلمبه‌ای و برای زنان کفش‌های پاشنه دار.
در کشورهای غربی، کد لباس «رسمی» یا کراوات سفید کیک هویج و دارچین با پف زیاد معمولاً به معنای دمپایی برای مردان و لباس شب برای زنان است.
رسمی ترین لباس برای خانم ها یک لباس مجلسی یا شب تمام قد با دستکش شب است. برخی از عملکردهای کراوات سفید نیز از زنان درخواست می‌کنند که دستکش‌های بلندی را پشت آرنج بپوشند.
- منابع:
- تبلیغات:
