در طول قرون 14 و 15، دفترچه‌ها عمدتاً با دست در خانه ساخته می‌شدند و پس از تکمیل یادداشت‌ها، مجموعه‌ای از ورق‌های کاغذی که به صورت شل نوشته می‌شد، به هم چسبانده می‌شدند.
صفحات این دفترچه ها خالی بود، بنابراین هرکسی که می خواست یادداشت ها را یادداشت کند باید خطوط مستقیم را با دست اضافه می کرد.
ساخت و نگهداری دفتر 100 برگ سیمی یکی از تکنیک های مدیریت اطلاعات بود که برای دانش آموزان مدرسه اهمیت زیادی داشت و در مدرسه به آنها آموزش داده می شد.
طبق افسانه، توماس دبلیو. هالی از هولیوک، ماساچوست، پد قانونی را در حدود سال 1888 با توسعه و توضیح ایده جمع آوری کاغذهای باطله دور انداخته شده به دلیل کیفیت پایین از شرکت های مختلف و اتصال آنها به پدهای مقرون به صرفه اختراع کرد.
قیمت منصفانه برای فروش در حدود سال 1900 زمانی که یک قاضی محلی درخواست حاشیه در سمت راست برگها کرد، این بلوک به یک بلوک مدرن و به طور سنتی زرد تبدیل شد. این اولین پد قانونی بود.
تنها مورد نیاز این نوع لوازم التحریر چیزی که می توان به عنوان یک پد قانونی “واقعی” توصیف کرد یک حاشیه 3.17 سانتی متری در سمت چپ است که فضایی را برای یادداشت ها یا نظرات حاشیه ای ارائه می دهد.
بالشتک های قانونی معمولاً به جای اتصال مارپیچی یا نخی دارای یک اتصال لاستیکی در بالا هستند.
در سال 1902، صاحب فروشگاه لوازم التحریر تاسمانی Birchalls، JA Birchall، راه حل کارآمدتری نسبت به روش پرزحمت مورد استفاده قرن ها ابداع کرد. پیش از این، کاغذ تحریر در ورق های تا شده و بدون بند فروخته می شد.
JA Birchall یک پشته کاغذ که از وسط نصف شده بود را به هم چسباند و آن را با یک تکه مقوا پشتیبان کرد و اولین دفترچه یادداشت تجاری را اختراع کرد.
