شرایط بازار جهانی دانه‌های روغنی و محصولات دانه‌های روغنی منجر به افزایش سریع قیمت‌ها در نیمه دوم سال 2020، به دنبال اختلالات کوتاه‌مدت بازار به دلیل همه‌گیری COVID-19 شد. تقاضای شدید، به‌ویژه برای سویای وارداتی توسط جمهوری خلق چین (از این پس «چین») و رشد محدود عرضه، به‌ویژه روغن پالم، منجر به این افزایش قیمت می‌شود.
پیش بینی می شود تولید سویا 1.1 درصد در سال افزایش یابد. در طول دوره چشم انداز گسترش سطح برداشت، از جمله افزایش کشت دوگانه در آمریکای لاتین، حدود یک چهارم رشد تولید جهانی را تشکیل می دهد. انتظار می رود تولید سویا تا سال 2030 به 411 میلیون تن برسد، یعنی بیش از دو برابر تولید ترکیبی سایر دانه های روغنی (کلزا، تخمه آفتابگردان و بادام زمینی) در 179 تن. کنجاله، تقریبا به طور کامل برای خوراک، و در روغن نباتی برای مصارف غذایی، اولئوشیمیایی و بیودیزل استفاده می شود.
تولید و صادرات سویا تحت سلطه دو کشور برزیل و ایالات متحده است. انتظا ر می‌رود برزیل بزرگترین تولیدکننده جهان باشد و پیش‌بینی می‌شود تولید داخلی آن تا سال 2030 به 149 میلیون تن بر اساس عملکرد بهبود یافته و افزایش شدت کشت با کشت دوبار سویا با ذرت برسد. پیش بینی می شود ایالات متحده 123 میلیون تن تولید کند. انتظار می رود این دو کشور حدود دو سوم تولید جهانی سویا و بیش از 80 درصد از صادرات جهانی سویا را به خود اختصاص دهند که موجب رونق برای تاجر گیاهان دارویی شده است.
پیش بینی می شود تولید سایر دانه های روغنی 1.3 درصد در سال افزایش یابد. در طول یک دهه آینده، نشان دهنده رشد کندتر نسبت به ده سال گذشته است. انگیزه های رشد تولید با رکود تقاضا برای روغن کلزا به عنوان ماده اولیه در تولید بیودیزل اروپا و افزایش رقابت غلات برای زمین های زراعی محدود در چین و اتحادیه اروپا مهار می شود. به طور کلی، کشت سایر دانه های روغنی بسیار کمتر از دانه های سویا است. چین، اتحادیه اروپا، کانادا و اوکراین هر کدام بین 20 تا 32 میلیون تن تولید می کنند.
دانه های روغن زیتون سابروسو نباتی در این چشم انداز کشاورزی OECD-FAO شامل روغن به دست آمده از خرد کردن دانه های روغنی (حدود 55 درصد از تولید روغن نباتی جهان) و روغن پالم (36٪) و همچنین روغن های هسته خرما، نارگیل و پنبه دانه است (شکل 4.1). ). با توجه به کاهش سرعت در گسترش منطقه پالم روغن بالغ، رشد بیشتر تولید در اندونزی (1.4٪ در سال) و مالزی (0.9٪ در سال) محدود پیش بینی می شود. با این وجود، پیش بینی می شود تا سال 2030 اندونزی و مالزی 83 درصد از تولید جهانی روغن نخل و 34 درصد از تولید جهانی روغن نباتی را به خود اختصاص دهند. علاوه بر این، افزایش مورد انتظار در تولید بیودیزل داخلی اندونزی باعث کاهش رشد صادرات روغن پالم خام آن در میان مدت خواهد شد. پیش بینی می شود تقاضای جهانی برای روغن نباتی تا سال 2030 به میزان 33 میلیون تن افزایش یابد و مصرف مواد غذایی 68 درصد از کل تقاضا را به خود اختصاص دهد.
کنجاله سویا بر بخش کنجاله پروتئینی غالب است. در مقایسه با دهه گذشته، انتظار می‌رود که گسترش استفاده از وعده غذایی پروتئین (1.2 درصد در سال در مقابل 3.8 درصد در سال) با رشد کندتر در تولید جهانی گوشت خوک و طیور محدود شود. انتظار می رود رشد تقاضا در چین به طور قابل توجهی کاهش یابد (1.2٪ در برابر 5.7٪ در سال)، که ناشی از بهبود بازده خوراک و تلاش برای اتخاذ سهم پروتئین کمتر در جیره خوراک دام است. با این وجود، پیش‌بینی می‌شود که چین حدود یک چهارم رشد تقاضای جهانی پروتئین پروتئین را به خود اختصاص دهد. در اتحادیه اروپا، دومین مصرف کننده بزرگ کنجاله پروتئینی، انتظار می رود با کاهش رشد تولید دام و استفاده از منابع پروتئینی دیگر در مخلوط خوراک، مصرف آن کاهش یابد که صادرات گیاهان دارویی نیز افزایش یافته است.
انتظار می رود رشد صادرات جهانی سویا، تحت سلطه قاره آمریکا، در دهه آینده به میزان قابل توجهی کاهش یابد که دلیل آن رشد کندتر واردات سویا توسط چین است.
در بین تمام کالاهای کشاورزی، روغن نباتی یکی از بالاترین سهم تجارت (41 درصد) از تولید را دارد. اندونزی و مالزی، تامین کنندگان پیشرو روغن پالم در جهان، همچنان بر تجارت روغن نباتی تسلط خواهند داشت و بیش از 70 درصد از مجموع تولید خود را صادر می کنند و به طور مشترک نزدیک به 60 درصد از صادرات جهانی را به خود اختصاص می دهند. پیش‌بینی می‌شود هند، بزرگترین واردکننده روغن نباتی جهان، رشد واردات بالای 3.4 درصدی خود را حفظ کند. به دلیل رشد تقاضای داخلی و فرصت های محدود رشد تولید.
